1943-44

1943-44
Mevsim başı haberleri umut rüzgarları estiriyordu. 7 Eylül İtalyanlar Müttefikler’e teslim olmuştu. 25 Kasım Churchill, Roosevelt ve Çan Kay-Şek Kahire’de bir araya gelmiş, Caponlar teslim olana kadar savaşa devam kararı almışlardı. 2 Aralık ise Varlık Vergisi ödemeyen ve çalışma kamplarına gönderilen gayrımüslim azınlıkların serbest bırakıldığı gündü. 1944 yılının 8 Mart günü belki de en büyük romancımız diyebileceğimiz Hüseyin Rahmi Gürpınar ölmüş, 25 Ağustos ise Paris’teki Alman askerleri Müttefikler’e teslim olmuştu.
 
Bizim cephede ise haberler önceki mevsim kadar neşeli değildi ne yazık ki! Davutpaşa 1943-44 mevsiminde de İstanbul Ligi’nde mücadele etti. İkinci ve son senemizdi bu üst ligde. On takımla kapıştık mevsim boyunca. Çok başarısız bir yıl geçirdik, tek yengi bile alamadık ne yazık ki. Otuz üç puanla Fenerbahçe şampiyon oldu, iki puan geçmişti güçlü Beşiktaş’ı. 26 puanla Galatasaray üçüncü, 21 puanla Vefa dördüncüydü. İstanbulspor beşinci (17 puan), Beykoz (16 puan) altıncı, Kasımpaşa (16 puan) yedinci, Süleymaniye (9 puan) sekizinci, Anadoluhisarı (8 puan) dokuzuncu bitirmiştiler ligi. Biz ne yazık ki üç puanla sona demir atıp ikinci kümenin yolunu tutmuştuk bahar günleri geldiğinde.
 
Mevsim 19 Eylül 1943 günü başladı. 2000 seyircinin izlediği maçta Şeref’te İstanbulspor’a 2-3 yenildik. Hakem Hüsnü Savman’dı. Şanssız bir başlangıçtı. Çünkü Süreyya’nın 6.dakikadaki golüyle öne geçmiş, rakipten Mükerrem’in kırmızı kart görmesiyle de bir kişi üstün oynamıştık son bir saati. Ama olmamıştı işte! 44.dakikada penaltıdan bir golü filelerimizde görmüş, devreyi 1-1 eşitlikle kapamıştık. Sarı siyahlılar ikinci yarıya çok hızlı girmiş, beş dakikada kaydettikleri iki golle öne geçmişti. İkinci gol 85.dakikada Aziz’dendi ama yetmemişti bir puan için. Sezai, Hüseyin, Adil, Osman,  Abdurrahman, Kamil, Hasan, Süreyya, Orhan, Fethi, Aziz onbirimizdi.
 
İkinci maçımızı Vefa ile oynadık. Tarih 26 Eylül 1943, stad Şeref, hakem Adnan Akın. 1-6 yenildik, tek golümüz Orhan’dandı. Kadromuz şöyle. Nevzat, Hüseyin, Adil, Osman, Abdurrahman, Rıfat, Hasan, Süleyman, Orhan, Fethi, Mehmet. Maça iyi girdik, üstünlüğümüzü karşıta kabul ettirdik. 19.dakikada Osman’ın direkten dönen şutunu Orhan sol bir vole ile ağlara takınca öne de geçtik. Baskımız artmış, Vefa şaşırmıştı. Ama ani bir karşı atakta top savunmacılarımıza çarpıp kalemize girince Vefa beraberliği yakalamış oldu. İkinci yarıda takım tanınmaz haldeydi. Bundan yararlanan yeşil beyazlılar art arda beş gol atıp karşılaşmayı farklı kazandılar.  
 
2 Ekim 1943 günü bir dostluk maçı yaptık. Hava Okulu rakibimizdi. Arapkuyusu’nda oynanan karşılaşmayı Hakem Suat yönetti. Nazmi (Osman), Mehmet, Rafet, İlhan, Adil, Mustafa, Veli, Namık, Mahir Yağızer, Taci, Celal’den kurulu takviyeli Eskişehir Hava Okulu, Davutpaşa-Demirspor karmasını 3-1 yendi. Ertesi gün takımımızın Galatasaray ile oynayacağı lig maçı olduğu için T.Hüseyin, Ruhi, Rıfat ve Hasan’ın yer aldığı Demirspor takımı sahada Davutpaşa’yı kavuniçi kahverengi formalarla temsil etti. Tek golümüz ruhi penaltıdan attı. Maç öncesi havacılar hatıra olarak bize bir uçak maketi ve bayrak hediye ettiler.  
 
3 Ekim 1943 günü Fenerbahçe Stadı’nda rakip güçlüydü, Galatasaray’dı. Cimbom’a boyun eğdik kaçınılmaz biçimde, 3-5. Hakem Adnan Akın’dı.Galatasaray Osman, Adnan, Faruk, Salim, Arif, Mustafa, Orhan, Eşfak, Cemil, Gündüz, Gazanfer onbiriyle sahaya çıkmıştı. Bizim onbirimiz ise şöyleydi. Nevzat, Hüseyin, Kemal, Emin, Osman, Adil, Hasan, Orhan, Fethi, Aziz, Rıfat. Cimbom çok hızlı başladı. İlk otuz dakikada Cemil, Eşfak, Gündüz, Gazanfer ve Orhan ile beş farkı yakaladı. Davutpaşa gollere rağmen paniğe kapılmadı, istifini bozmadı. 38.dakikada Orhan’ın golüyle devreyi 1-5 kapadı. İkinci yarı sarı kırmızılılar sahada yok gibiydi. Davutpaşa ise çok iyi bir oyun tutturdu. 69.dakikada Orhan, 84.dakikada Aziz’in şahane golleriyle farkı ikiye indirdi. 88.dakikada hakemin yarattığı penaltıyı Gündüz kaleciye nişanlayınca sonuç değişmedi.   
                       
10 Ekim 1943 belki de kaderimiz çizildi, Şeref Stadı’nda. Hakem Adnan Akın’dı. Altımıza alabileceğimiz Süleymaniye’ye 1-3 yeniliyor ve daha baştan pes ediyorduk. Sezai, Orhan, Hüseyin, Emin, Abdurrahman, Adil, Osman, Rıfat, Orhan, Fethi, Süleyman onbirimizdi. İlk devre karşılıklı ataklarla sürerken, hakemin uydurduğu penaltıyla soyunma odasına 0-1 geride gittik. 50.dakikada Osman’ın ortasını Adil kafayla gole çevirdi ve beraberliği yakaladık. Ancak üstün oynayan Süleymaniye art arda attığı gollerle maçı kazanmayı bildi.  
 
17 Ekim 1943 günü Fenerbahçe Stadı’nda, Fener’den az gol yedik neyse, 0-4. 1000 kişi izledi karşılaşmayı, hakem Adnan Akın’dı. Fenerbahçe Cihat, Murat, Şevket, Ömer, Esat, Lebib, K.Fikret, Naci, Melih, Müjdat, Halit onbiriyle oynadı. Bizim kadromuz şöyleydi. Sezai, Adil, Kemal, Emin, Abdurrahman, Osman, Hasan, Rıfat, Orhan, Fethi, Aziz. İlk yarı iyi savunma yaptık. Dalga dalga gelen Fenerbahçe atakları sonucunda 29.dakikada Melih, 32.dakikada Müjdat sarı lacivertlileri 2-0 öne geçirdi. İkinci yarının yıldızı Sezai’ydi. Sayısız kurtarış yaptı, büyük alkış aldı. Ancak Halit ve Naci’nin gollerine mani olamadı. 
 
24 Ekim 1943 Şeref’te, 500 seyircili maçta, Kasımpaşa’ya da 1-5 yenildiğimizde Alipaşa ahalisinde pek umut kalmamıştı. Selami Akal yönetmişti karşılaşmayı. Sezai, Adil, Kemal, Emin, Abdurrahman, Osman, Hasan, Rıfat, Orhan, Fethi, Azizonbirimizdi. İlk yarıda berbat bir oyun sergiledik ve 0-4 geriye düştük. İkinci yarıda daha derli toplu oynadık ama gol yollarında beceriksizdik. Ancak Tayyar bizimkilerin yapamadığını yapıp şeref golümüzü kendi ağlarına göndermişti. Son saniyede köşe atışından gelen top kimseye değmeden kalemize girince bu maçı da dört farklı kaybetmiştik.   
 
31 Ekim 1943 günü Alipaşa ihtiyarlarının yüzü gülüyordu. İlk puanımızı Şeref’te, 500 seyircinin izlediği maçta Anadoluhisarı’ndan almıştık. Hakem Feridun Kılıç’tı. 2-2 biten maçtaki goller Adil ve Rıfat’tan gelmişti. Sezai, Hüseyin, Orhan, Emin, Abdurrahman, Osman, Rıfat, Süleyman, Adil, Fethi, Kemal onbirimizdi. İlk on dakikayı hakim oynadık. 11.dakikada Osman’ın soldan ortasını 18 dışında yakalayan Adil güzel bir voleyle ilk golümüzü yaptı. 13.dakikada Hüseyin’in neden olduğu penaltı ile rakip beraberliği sağladı. Devre böyle bitti. Takımımız ikinci yarıya fırtına gibi girdi. 64.dakikada Rıfat aşırtma bir vuruşla ikinci golü attı. Hisarlılar bezgin ve ezik biçimde kaderlerine razı bir görüntü sunarken tesadüfi bir golle 83.dakikada eşitliğe kavuştular. Böylece karşılaşma baskımız altında 2-2 sona erdi.
 
7 Kasım 1943 günü Şeref’te ikinci puanımızı alıp, Beykoz ile 2-2 berabere kaldık. Rıfat’ın kırmızı kart görmesi tatsızdı elbette.  Gollerden biri Orhan’dandı, ötekini Cahit kendi kalesine göndermişti. Sezai, Hüseyin, Orhan, Emin, Abdurrahman, Osman, Rıfat, Süleyman, Adil, Fethi, Kemal onbirimizdi. İlk yarıyı 0-1 geride kapadık. İkinci devre karşılıklı ataklarla geçti. Cahit’in kendi kalesine attığı golle 2-1 öne geçmemize karşın, aynı Cahit’in bu kez iki dakika sonra bizim kalemize gönderdiği beraberlik golü yengimizi engelledi ne yazık ki!
 
İlk yarının son maçını 14 Kasım 1943 günü Şeref’te Beşiktaş ile yaptık ve 1-6 yenildik. Hakem Selami Akal’dı. Osman, Hüseyin, Mehmet, Orhan, Abdurrahman, Emin, Şeref, Şükrü, Adil, Fethi, Aziz onbirimizdi. Maça hızlı başlayan bizdik. İlk akınımız köşe atışıyla sonuçlanmıştı. Kornerden gelen topu Şeref kafayla siyah beyazlıların ağlarına takınca öne geçtik. Beşiktaş şaşırınca ilk otuz dakika bayağı derli toplu bir oyun sergileyebildik. Ama son onbeş dakika kalemizde gördüğümüz iki gol soyunma odasına 1-2 geride gitmemize neden oldu. İkinci yarı dağılmıştık, dört gol daha yedik ve sahadan boynu bükük ayrıldık. Bize her maçta bela olan Şükrü Gülesin bu kez dört gol çakmıştı. Böylece oynadığımız dokuz maçta alabildiğimiz iki beraberlikle iki puan toplayabilmiş, sonunculuğa yerleşmiştik.
                                    
Ligdeki başarısız sonuçlara karşın İstanbul Kupası’na iyi bir giriş yapmıştık. Üçüncü turdan başlamıştık, rakip ikinci kümenin başarısız ekibi Galata’ydı. 28 Kasım 1943 günü aldığımız 2-0’lık yengi biraz teselli vermişti Alipaşa ahalisine. Vefa Stadı’nda oynamıştık, 500 seyircinin önünde. Hakem Adnan Akın’dı. İki golü de kaptanımız Fethi atmıştı. Osman, Hüseyin, Mehmet, Emin, Abdurrahman, Cemal, Orhan, Şükrü, Adil, Fethi, Aziz onbirimizdi.
 
İkinci yarıya epey umutsuz başladık 5 Aralık 1943 günü. Stad Fenerbahçe, 1000 seyirci, hakem M.Reşat, rakip İstanbulspor. 2-5 eziğiz. Goller Adil ve Orhan’dan. Sezai, Hüseyin, Mehmet, Emin, Abdurrahman, Osman, Orhan, Şükrü, Adil, Fethi, Aziz onbirimizdi. Maça iyi girmiş, 9.dakikada Adil’in attığı golle öne de geçmiştik. Ancak arka arkaya gelen gollerle ilk yarıyı 1-3 geride kapamıştık. İkinci devre durum 1-5’e gelmiş, Orhan’ın kişisel gayreti sonucu belirlemişti. 
 
12 Aralık 1943 Fenerbahçe Stadı’nda, 450 seyirci önünde beklenmedik bir beraberlik aldık güçlü Vefa’dan, 1-1. Hakem Tarık Özerengin’di. Esat, Hüseyin, Orhan, Emin, Mehmet, Osman, Rıfat, Adil, Orhan, Aziz, Fethi onbirimizdi. Yağmur nedeniyle ağırlaşan sahada karşılaşma bir kördöğüşü biçiminde geçti. 33.dakikada Adil’in isabetli vuruşu kalenin sağ üst ağlarıyla öpüştü. Devreyi 1-0 önde kapadık. İkinci devre Vefa’nın baskısıyla geçti. 65.dakikada eşitlik golü filelerimizle kucaklaştı. Bu gol bizi kamçıladı ama ne yazık ki elimize geçen fırsatları düzgün kullanamadık. Ancak puan olarak Anadoluhisarı’nı yakalamamız sevindiriciydi. 
 
19 Aralık 1943 günü Galatasaray’a Şeref’te 1-4 yenildik, hakem Sulhi Garan’dı. 1000 kişi izledi. Esat, Hüseyin, Orhan, Emin, Adil, Osman, Rıfat, Şükrü, Orhan, Fethi, Aziz onbirimizdi. İlk yarısı 1-3 biten maçta Fethi’nin golü 13.dakikada geldi.
 
26 Aralık 1943 günü Fenerbahçe Stadı’nda, M.Reşat’ın yönettiği, 800 seyircili maçta Süleymaniye’ye bir kez daha 1-3 yenildiğimizde, en iyimser Alipaşalı’nın bile nefesi kesilmişti. Tek gol Orhan’dandı. Osman, Hüseyin, Orhan, Emin, Mehmet, Abdurrahman, Rıfat, Adil, Orhan, Fethi, Aziz sahadaki yorgun savaşçılardı. Devre 0-2 Süleymaniye lehine bitti. İkinci yarıda rakibimiz baskıyı arttırdı ve farkı 84.dakikada üçe çıkardı. Orhan’ın golü 85.dakikada geldi.Son beş dakikayı baskılı oynamamız ne yazık ki sonucu değiştirmedi. Artık kümede kalmamız Anadoluhisarı maçını kazanmamıza bağlıydı!
 
Yeni seneye 2 Ocak 1944 günü Fenerbahçe Stadı’nda girdik. Rakip Fenerbahçe’ydi ve 0-7 yenildik. Nejat Şener’in yönettiği maça Esat,  Hüseyin, Adil, Emin, Abdurrahman, Osman, Kemal, Rıfat, Orhan, Fethi, Aziz onbiriyle çıktık. İlk devre canlı bir savunma yaptık ve sadece iki gol yedik. İkinci yarıda şampiyonluğu garantileyen sarı lacivertliler güle oynaya beş gol atınca açık farklı bir yenilgi daha aldık.
 
9 Ocak 1944 günü İstanbul Kupası çeyrek finalinde Vefa’ya 2-3 yenilerek kupadan da elendik. Şeref Stadı’nda oynadık, hakem Feridun Kılıç’tı. 1000 seyirci izledi karşılaşmayı. GollerimizŞeref ve Adil’dendi. Yiğitlerimiz şöyleydi. Esat, Hüseyin, Simon, Emin, Abdurrahman, Osman, Şeref, Rıfat, Orhan, Adil, Aziz. Normal süre 2-2 berabere bitti. Uzatmanın 13.dakikasında Eski Topkapılı, geçen mevsim bizim formamızı giyen Tatar Haydar’ın golü bizi kupanın dışına itti.
 
23 Ocak 1944 günü son nokta Fenerbahçe Stadı’nda kondu ne yazık ki. Rakip bir önceki yıl ikinci kümeden gelen Anadoluhisarı’ydı, 1-3. Hakem Adnan Akın, tek gol Rıfat’tandı. Esat, Hüseyin, Simon, Emin, Abdurrahman, Osman, Şeref, Rıfat, Orhan, Adil, Aziz onbirimizdi. Bu maç kümede kalacak takımı tayin edecekti, çok önemliydi. Averajımız kötü olduğu için bize sadece galibiyet yarayacaktı. Maç denk kuvvetlerin mücadelesi biçiminde geçti. Ama fırsatlardan yararlanarak öne geçen karşıtımız oldu. Üç farklı yenik düşünce, Rıfat’ın 60.dakikada kişisel gayretiyle attığı golle azıcık umutlanmıştık ama gerisi gelmedi. Birinci lige elveda ettik böylece mevsim kapanmadan.  
 
30 Ocak 1944 Fenerbahçe Stadı’nda karşımıza çıkan Beykoz karşısında da varlık gösteremedik bu moral bozukluğuyla. Bozgun havası esiyordu çünkü Alipaşa’da, 1-5. Hakem Tarık Özerengin’di, tek gol son dakikalarda Adil’dendi. Onbirimiz şöyleydi. Esat, Hüseyin, Simon, Emin, Abdurrahman, Osman, Şeref, Rıfat, Orhan, Adil, Aziz onbirimizdi. İlk yarı berbat bir futbol oynadık ve kalemizde beş gol gördük. İkinci yarı Beykoz savunmaya çekildi ve sonuca razı göründü.
 
6 Şubat 1944 tarihinde Şeref Stadı’nda bir başka acı gündü İstanbul Ligi serüvenimizde. Hakem Adnan Akın’dı, 5000 seyirci doldurmuştu türbünleri. Rakip Beşiktaş’tı. Maç skoru 1-10. İkinci dakikada Fethi ile öne geçmiştik oysa. Osman, Hüseyin, Simon, Emin, Abdurrahman, Şeref, Rıfat, Adil, Orhan, Fethi, Aziz onbirimizi oluşturan topçulardı. Kara kartalın her iki yarıya da beşer gol sığdırmasıyla bir başka ağır yenilgi daha almıştık.
 
Bir utanç daha yaşamıştık son maçta, 20 Şubat 1944 günü oynamamız gereken Kasımpaşa maçına çıkmamıştık, hükmen mağlubuz 0-3. 
 
Böylece 1943-44 mevsimi tamamlandı. On sekiz maç yaptık, yengi alamadık, üç beraberliğimiz var, on beş de yenilgimiz. 21 attık, 77 yedik, puanımız sadece üç ve ikinci kümedeyiz yeniden.